Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

Ποστ με κομψά σιχτίρια

   Ουάου, πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι και δεν έχω γράψει εδώ! Δε θα θέλατε, βέβαια, να έγραφα εδώ - γιατί το φετινό καλοκαίρι ήταν αναμφισβήτητα καλύτερο από το προηγούμενο, αλλά είναι καλοκαίρι, σιχαίνομαι το καλοκαίρι. Οπότε ας γράψω εδώ τώρα, που φθινοπώριασε.
    Το καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν διαφορετικό για μένα. Ενώ το εαρινό εξάμηνο μου πρόσφερε μια ασφάλεια, ότι βρίσκομαι δίπλα στους ανθρώπους που ξέρω, το καλοκαίρι ήρθε κι αναποδογύρισε τα πάντα. Με κάποιους ανθρώπους χωριστήκαμε - γιατί υπήρχε άγραφη συμφωνία να το κάνουμε - , με δυο άτομα από τη ζωή μου είχε φθάσει ο κόμπος στο χτένι και δε μπορούσαμε να μας ανεχθούμε κι είχα να σκεφτώ πώς θα αντιμετωπίσω μερικούς αποχωρισμούς ακόμα. Έτσι, με είχε πιάσει μια κρίση νοσταλγίας για ένα πολύ μεγάλο μέρος του καλοκαιριού κι ένιωθα ότι είχα βρεθεί τελείως μετέωρη. Πολλές φορές έλεγα "ναι, μου λένε ότι θα γνωρίσω νέα άτομα, αλλά πού είναι αυτά;". Παράλλληλα, δούλευα, διάβαζα βιβλία, έγραφα κείμενα, έβλεπα σειρές, έκανα μπάνια μα ένιωθα ότι ήμουν σε μια τεράστια αναμονή για κάτι καλύτερο και σιχαίνομαι τις αναμονές.
 Σήμερα έκανα κάτι ηρωικό. Μίλησα με ένα από τα άτομα που υποτίθεται έπρεπε να χωριστούμε - οκ, πήγε μια χαρά, άλλωστε δεν είχα κάποια προσδοκία, να δω τι κάνει ο άνθρωπος ήθελα, δεν έχω σκοπό να του μιλάω συνέχεια. Αυτό θα ήταν ένα από τα πράγματα που, και για τα δυο άτομα, που δεν έχουν θέση πια στη ζωή μου, θα στεκόταν αφορμή κραξίματος τους. Γιατί ήταν τα άτομα που θα σε συμβούλευαν, με τα πράγματα που έπρεπε, υποτίθεται,  να ακούσεις, αλλά δε θα είναι οι ίδιοι καλύτεροι. Θα μιλήσουν με τοξικούς γκόμενους και θα τους κρατήσουν για πάντα, το οποίο είναι τέρμα φάουλ γιατί, εχμ, είναι ο γκόμενος που γούσταρες κι αυτό θα παραμείνει για σένα, θες δε θες. Θα πουν σε υποψήφια αμόρε "ε, εγώ δε σου αξίζω" - τι "δε σου αξίζω" ρε μαλάκα, εγώ θα τους έπειθα ότι είμαι το καλύτερο πράγμα που τους έχει συμβεί!  Μπορούσαν να με πείσουν ότι δε θα έβρισκα ποτέ μια καλή φιλία/σχέση, γιατί αυτοί είχαν παραιτηθεί από τη ζωή, σου πάσαραν τις σχέσεις ως ζοφερές και πάντα μίρλιαζαν, αντί να προσπαθήσουν να βγουν λίγο από την υποτιθέμενη μιζέρια τους.
   Πάντα τους άκουγα. Και πάντα θεωρούσα ότι είμαστε μαζί σε αυτή τη σαπίλα που μας διέπει, λες κι είχαμε βγει από νιχιλιστικό μυθιστόρημα των 90s. Αλλά, newsflash, δεν είχαν πάντα δίκιο. Δεν είχαν πάντα δίκιο γιατί μπορούσαν να παριστάνουν τους ηθικολόγους σε θέματα στα οποία οι ίδιοι τα είχαν κάνει θάλασσα.
   Μη με παρεξηγήσετε.δεν είμαι το είδος του ανθρώπου που θα κράξει κάποιον, αν χαλάσει η σχέση μας. Υπάρχουν άτομα για τα οποία θα πω καλά λόγια, ακόμα κι αν έχω αποφασίσει ότι δεν έχω κάτι άλλο να πάρω από αυτούς, κι αυτό το θεωρώ μια win win situation. Και με στεναχωρεί να βλέπω ότι για κάποιους δε μπορώ να αρθρώσω καλές λέξεις πια.
    Στα καλά νέα, χαίρομαι που δεν υπάρχουν πια αυτά τα άτομα πια στη ζωή μου. Σκέφτομαι πιο νηφάλια, βάζω τα πράγματα σε τάξη πιο εύκολα - κάτι που μου πήρε καιρό, κάνω πιο πολλά πράγματα για τον εαυτό μου, μαθαίνω να περνάω πραγματικά καλά, να καταλαβαίνω ότι δε χρειάζεται να θυμώνω με τους άλλους για κάποια πράγματα, να βρίσκω τρόπους να κλείνω κύκλους και στο μυαλό μου. Λόγω της δουλειάς και της επικοινωνίας, που έχω με τους συναδέλφους μου, έχω μάθει να γίνομαι εκείνη η κοινωνική τύπισσα, που πετάει κι ατάκες και κάνει τους άλλους να γελάνε. Ίσως είναι διεστραμμένο, αλλά τα επαγγελματικά μου με βοηθούν να νιώσω καλύτερα με τον εαυτό μου, γιατί ξέρω ότι είμαι καλή σε αυτά.
    Τέλος πάντων, αν προσπαθώ να σας πω κάτι μέσα από αυτό το ποστ είναι ότι καμία φορά, οι άλλοι δεν ξέρουν. Εσείς ξέρετε. Και να μην παριστάνετε τους ηθικολόγους, όλοι σάπιοι είμαστε στην τελική.
                 
   

9 σχόλια:

  1. Πρώτα απ' όλα, να σου πω, ότι δε γουστάρω επίσης το καλοκαίρι.
    Πάμε τώρα στο θέμα μας... Όσο περνάει ο καιρός, τα χρόνια αν θες, καταλαβαίνουμε περισσότερο ποιούς ανθρώπους θέλουμε δίπλα μας. Και κυρίως, ποιοί αξίζουν να είναι δίπλα μας. Το να βγάζεις ανθρώπους από τη ζωή σου, ίσως κάποιες φορές δεν είναι ευχάριστο, αλλά σίγουρα είναι λυτρωτικό. Σημασία έχει, να νιώθεις εσύ καλά και να είσαι ήρεμη.
    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάλι καλά, γιατί οι μισοί που τους λέω ότι μισώ το καλοκαίρι, με κοιτάνε με μισό μάτι.

      Διαγραφή
    2. Όχι απλά το μισώ... θα ήθελα όλος ο χρόνος να ήταν χειμώνας. Κι ας είμαι από νησί που έχουμε το μισό χρόνο και βάλε καλοκαίρι... Σε νιώθω λέμεεεε :)

      Διαγραφή
    3. Πέρνα λίγο από μένα, έχεις ''κληροδότημα''.
      Έφυγε το ''black rose'', επιστροφή στο γνωστό πιά,χαχαχα.

      Διαγραφή
  2. Ποτε ομως μισω το χειμωνα περισσοτερο απο καθε τι αλλο!!κρυωνω συνεχως και ΄παντου και αμα βρεχει κιολας παθαινω καταθλιψη μακαρι να μπορουσα να βρω μια δουλεια που απο νοεμβρη ως Μαι να με εστελναν καπου στην αφρικη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαίρομαι που μισείς το καλοκαίρι. Προσωπικά το σιχαίνομαι.
    Και μην έχεις θέμα. Δεν έχω πιο υγειές από το ξεσκαρτάρισμα όσων με περιβάλλουν. Είναι ένα σπορ στο οποίο επιδίδομαι τελευταίως, με μεγάλη ευχαρίστηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ αγαπώ το καλοκαίρι μεν, συμφωνώ παρ'όλα αυτά στο οτι δε γίνεται να συμπαθούμε και να μας συμπαθούν όλοι όπως και στο οτι πρέπει νωρίς νωρίς στη ζωή μας να ξεκαθαρίζουμε ποιους θέλουμε δίπλα μας και οι υπόλοιποι "ευχαριστώ δε θα πάρω"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλοκαίρι: Η εποχή των φτωχών. Κοιμάται και στο ύπαιθρο ο άστεγος (κάποτε κοιμόμαστε σε ταράτσες, βεράντες και κήπους, όταν έκανε πολύ ζέστη). Ελαφρά (και φτηνά) τα ρούχα. Δεν χρειάζεσαι περέλαιο ούτε άλλο καύσιμο να πληρώσεις. Στις παραλίες ο ύπνος είναι τζάμπα! Όμορφη εποχή, αλλά ο/η καθένας/μία με τα γούστα του/της. περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οκ, είμαι ολίγον τι απαράδεκτη, που τώρα δημοσίευσα τα σχόλια σας, αλλά θα πω κάτι: screw you, καλοκαίρι. Κι ας έχουμε τέλη Δεκεμβρίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Μπορείτε να πείτε ό,τι θέλετε. Αλήθεια. ΑΛΛΑ αν σχολιάζετε με τη μορφή του ανώνυμου, δίχως να μου πείτε ποιοι είστε, να είστε σίγουροι ότι δε θα μπω καν στον κόπο ούτε να διαβάσω το σχόλιο σας, ούτε να το δημοσιεύσω, ούτε να σας απαντήσω δεόντως.